بررسی وضعیت فرهنگ شیعیان افغانستان

تاریخ : 1399-6-1

افغانستان، کشوری آسیایی با اکثریت مسلمان و دارای نظام جمهوری اسلامی است. چین، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، ایران و پاکستان همسایگان این کشور هستند. کابل پایتخت افغانستان و قندهار، هرات، مزار شریف و جلال‌آباد بزرگترین شهرهای این کشور است. بلخ و هرات در شمال و غرب افغانستان، دو شهر مشهور خراسان قدیم بوده‌اند. در بخش‌های مختلف افغانستان امروزی، تا نیمه قرن ۱۴ خورشیدی (بیستم میلادی) امیران طاهریان، صفاریان، سامانیان، غزنویان، غوریان، سلجوقیان، ایلخانیان، تیموریان، بابُریان و دُرانی حکومت می‌کردند.

دین رسمی افغانستان اسلام است. مذهب حنفی (اهل‌سنت) در اکثریت و شیعیان امامیه و اسماعیلیه در اقلیت هستند. درصد شیعیان در این کشور، بین 35٪ تا 45٪ برآورد شده است. در قانون اساسی مصوب سال ۱۳۸۲ش، برای اولین بار، مذهب شیعه در افغانستان به رسمیت شناخته شد. هزاره بزرگترین قوم شیعه و قزلباش‌ها، سادات، هراتی‌ها و گروه‌هایی از بلوچ‌ها، تاجیک‌ها و پشتون‌ها دیگر اقوام شیعه هستند. رواج تشیع در سرزمین افغانستان از زمان صدر اسلام بوده و گسترش آن در دوره بنی‌عباس و با مهاجرت علویان به خراسان، و سپس همزمان با ایلخانان و صفویه اتفاق افتاده است. از زمان حکومت عبدالرحمان (۱۲۷۹-۱۲۵۸ش) که شیعیان بخصوص هزاره‌ها به سختی سرکوب و کشتار شده، و خودمختاری آنان سلب شد، تا سقوط طالبان در ۱۳۸۰ش و برپایی نظام جدید شیعیان مورد تهدید و سرکوب بوده‌اند. اکنون اوضاع شیعیان به بهبودی نسبی رسیده، گرچه عده‌ای سیاست حکومت جدید را خالی از تبعیض نسبت به شیعیان نمی‌دانند. شیعیان در افغانستان چندین حزب، گروه اجتماعی، نهاد و مرکز دینی، حوزوی و دانشگاهی، رسانه، نمایندگان پارلمانی و افراد ارشد حکومتی دارند.

دسته ها : جهان